เธอกับฉันเหมือนดาวกับดวงตะวัน
ไม่มีทางที่เราจะพบจะมาเจอกันเหมือนคนทั่วไป
ไม่ว่ารักกันแค่ไหน โชคชะตาขีดไว้ให้เราอยู่ฟ้าเดียวกัน
แต่ไม่มีวัน ที่จะมาเจอกัน ได้อย่างใครใคร
ฉันมองที่ขอบฟ้า รอเวลาที่เธอจะมา
แม้จะได้เจอ แค่เพียงแสงรำไร แค่เพียงไกลไกล
แม้ว่าจะต้องดับแสงของตัวเอง แลกได้ทุกทุกอย่าง
หากการสิ้นแสงตัวเอง คือการได้พบเจอเธอ
ชาติที่แล้วคงทำอะไรไว้
จึงมีผลให้เราต้องพลัดต้องพราก มีความรักที่ยากเย็น
และเป็นทุกข์ในวันนี้ ได้แต่อธิษฐานให้เราหมดทุกข์เสียที
ได้พบเจอกัน และก็ไม่มีวัน จะจากกันไป
จะยอมเพื่อเธอเสมอ หากการที่ฉันดับแสง คือการได้พบเจอเธอ
