หันไปมองรอบรอบตัว
เจอะแต่ความสลัวและว่างเปล่า
วันเวลาก็เหมือนมัน ยืดยาว
กว่ามันจะเดินพ้นไป
จมอยู่ในความเหงา
เหน็บหนาวมานานเท่าไร
ไม่มีใครที่รู้และเข้าใจ
ทำไมต้องทนทรมาน
ขาดเธอเพียงคนเดียว
จะเหลียวทางใดก็พบเพียงความเงียบงัน
ไม่มีพลัง ไม่เหลือความใฝ่ฝัน
มันช่างมืดมน อาจจะแปลกที่ยังเฝ้ารอ
และเหมือนไม่มีเหตุผล ยังคงคอย
ไม่คิดไม่ดิ้นรน ใจฉันยอมทน
เพราะว่ารักเธอ หันไปมองรอบรอบตัว
อยู่ในมุมสลัวที่คุ้นเคย
วันและคืนจะหมุนและล่วงเลย
ไม่เคยจะลืมภาพเธอ
เธอจะอยู่ตรงนี้
อยู่ลึกในใจเสมอ
จะไม่มีสิ่งไหนที่ได้เจอ
ที่ดีกว่าเธอคนนี้เลย