ไม่เข้าใจตอนที่เรายังเป็นเด็ก
สุขเหลือเกินเรื่องราวมากมาย
วันทั้งวันไม่เคยต้องคิดอะไร
แล้วเมื่อโต โธ่ทั้งเราทำไมอ่อนล้า
เบื่อเรื่องราววุ่นวายหนักหนา
ใหญ่ขึ้นมาต้องเจอแต่เรื่องเลวๆ
คิดแล้วท้อยิ่งแก่ยิ่งฝ่อ ต่อไปจะเป็นยังไง
ทุกๆเช้าที่ตื่นขึ้นใหม่ก็แก่ลง
เรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นใหม่ จิตใจมันคอยจะหลง
ฉันไม่รู้ว่าควรจะลงโทษใคร
อยากกลับไปเป็นเด็กน้อย
คอยแบมือขอพ่อขอแม่
มีความสุขแท้ไม่ต้องตอแหลใคร
ยิ่งแก่ลงก็ยิ่งหลงทางเดิน
ที่คิดว่าต้องไป
กลัววันสุดท้ายกลายเป็นคนหลงทาง
ไม่เข้าใจตอนที่เรายังเป็นเด็ก
สุขเหลือเกินเรื่องราวมากมาย
วันทั้งวันไม่เคยต้องคิดอะไร
แล้วเมื่อโต โธ่ทั้งเราทำไมอ่อนล้า
เบื่อเรื่องราววุ่นวายหนักหนา
ใหญ่ขึ้นมาต้องเจอแต่เรื่องเลวๆ
คิดแล้วท้อยิ่งแก่ยิ่งฝ่อ ต่อไปจะเป็นยังไง
ทุกๆเช้าที่ตื่นขึ้นใหม่ก็แก่ลง
เรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นใหม่ จิตใจมันคอยจะหลง
ฉันไม่รู้ว่าควรจะลงโทษใคร
อยากกลับไปเป็นเด็กน้อย
คอยแบมือขอพ่อขอแม่
มีความสุขแท้ไม่ต้องตอแหลใคร
ยิ่งแก่ลงก็ยิ่งหลงทางเดิน
ที่คิดว่าต้องไป
กลัววันสุดท้ายกลายเป็นคนหลงทาง
อยากกลับไปเป็นเด็กน้อย
คอยแบมือขอพ่อขอแม่
