ดวงอาทิตย์ส่องแสง ทองฟ้าเปลี่ยนแปลงบ่นถึงวันใหม่
ลมหายใจเคลื่อนไหว หลังจากหลับไหลผ่านไปชั่วยาม
เสียงของความวุ่นวายกับสิ่งเก่าใหม่คืบคลานเข้ามา
เสียงปีศาจคำรามกลบเกลื่อนความจริงแห่งกาลเวลา
วันเวลาผ่านไปสรรพสิ่งทั้งหลายล้มหายตายจาก
คงไว้เหลือแต่ฉากทิ้งรอยแห่งซากไว้เป็นตำนาน
ธรรมชาติสร้างมาทุกอย่างนี้เป็นวงเวียนอนันต์
เป็นเพียงแค่ความฝัน ทั้งบทละครที่จะแสดง
ดวงตะวันลับตาแลโลกซ่อนไว้ทั้งบุญและบาป
กลิ่นไออุ่นสาบสากยังคงคุกรุ่นกับมายา
แสงสีแห่งวิทยาศาสตร์เริ่มบทบาทในยามราตรี
เสียงสตรีแว่วมาพร้อมบทกวีถูกบรรเลง อย่างสะใจ
