พอจะมาก็รีบขับไปรับ ชวนดูหนังกินข้าวกลางวัน
และต้องมีดอกไม้ส่งตรงถึงทุกวัน
เมื่อเวลาที่เลยผ่าน ดอกไม้ที่มีก็จืดจาง
ร่วงลงไป หมดความหวานที่เราเคยซึ้ง
ถึงมีเงินเป็นหมื่นล้าน คงไม่พอจะย้อนความรักคืนมา
ถ้าหากหมดแล้วก็คงต้องลา แล้วก็คงต้องลา
ทิ้งให้คนหนึ่งคนมีน้ำตา
ต้องมีเงินแค่ไหน ที่พอจะซื้อเอาความจริงใจ
มันหมดความหมายก็คงต้องไป แล้วก็คงต้องไป
ถึงจะทรมาณแค่ไหน
เงินที่มีไม่เคยจะพอใช้ ที่จ่ายไปก็รักจริงๆ
วันเกิดเธอบ่นว่าอยากได้กระเป๋าดัง
เมื่อเวลาที่เลยผ่าน กระเป๋าใบเดิมหมดความหมาย
ร่วงลงไป หมดความหวานที่เราเคยซึ้ง
ถึงมีเงินเป็นหมื่นล้าน คงไม่พอจะย้อนความรักคืนมา
ถ้าหากหมดแล้วก็คงต้องลา แล้วก็คงต้องลา
ทิ้งให้คนหนึ่งคนมีน้ำตา
ต้องมีเงินแค่ไหน ที่พอจะซื้อเอาความจริงใจ
มันหมดความหมายก็คงต้องไป แล้วก็คงต้องไป
ถึงจะทรมาณแค่ไหน
ถึงมีเงินเป็นหมื่นล้าน คงไม่พอจะย้อนความรักคืนมา
ถ้าหากหมดแล้วก็คงต้องลา แล้วก็คงต้องลา
ทิ้งให้คนหนึ่งคนมีน้ำตา
ต้องมีเงินแค่ไหน ที่พอจะซื้อเอาความจริงใจ
มันหมดความหมายก็คงต้องไป แล้วก็คงต้องไป
ถึงจะทรมาณแค่ไหน
