เคยดำดิ่งลึกลงไปลึกลงไปในแผ่นน้ำ
ทะเลกว้างไกลสีคราม งดงามด้วยหมู่ฝูงปลา
เวลาผ่านพ้นไม่นาน ฝูงปลาซมซานอ่อนล้า
ทะเลหม่นมัวสายตา ด้วยมือปัญญาของคน
ผู้ คนทำมึนเต็มฝั่ง รุก รานพื้นทราย
คลื่น โคลนก็โหมกระหน่ำ ซ้ำ เติมใจ หาย
ฉันยังคงอยู่ เฝ้าดูความแปลผัน
ฉันยังคงอยู่ ท่ามกลางความเปลี่ยนไป
ฉันยังคงอยู่ ด้วยใจที่หวั่นไหว
ฉันยังคงอยู่ ด้วยใจที่หม่นหมอง
ยังดำดิ่งลึกลงไป หัวใจครวญคราวขื่นขม
ทะเลหม่นมัวทรุดโทรม ไม่มีใครเหลือบเหลียวแล
ผู้ คนทำมึนเต็มฝั่ง รุก รานพื้นทราย
คลื่น โคลนก็โหมกระหน่ำ ซ้ำ เติมใจ หาย
ฉันยังคงอยู่ เฝ้าดูความแปลผัน
ฉันยังคงอยู่ ท่ามกลางความเปลี่ยนไป
ฉันยังคงอยู่ ด้วยใจที่หวั่นไหว
ฉันยังคงอยู่ ด้วยใจที่หม่นหมอง
ฉันยังคงอยู่ เฝ้าดูความแปลผัน
ฉันยังคงอยู่ ท่ามกลางความเปลี่ยนไป
ฉันยังคงอยู่ ด้วยใจที่หวั่นไหว
ฉันยังคงอยู่ ด้วยใจที่หม่นหมอง
ยังคงร่ำร้องกันไป เห็นใจทะเลเถิดคน
ทะเลและปลาทุกข์ทนเพราะคนไม่เคยเห็นใจ
)