ดึกดึกก็ตั้งสาย บ่ายบ่ายก็ตั้งเสียง
อย่างหย่อนอย่างตึง ก็ยังเพี้ยนไม่น่าฟัง
จะปล่อยก็ปวดหัว จะปรับก็ปวดหลัง
จะเปลี่ยนกี่ทีก็ ไม่เห็นมันได้ดั่งใจ
ไม่ต่างกับชีวิต ไม่ผิดต่างจากความรัก
อย่างหย่อนอย่างตึง อย่าให้เพี้ยนก็พอใจ
ถ้าเหนื่อยก็นอนพัก ถ้าหนักก็วางไว้
สนุกก็เฮ จะไปฝืนมันอยู่ทำไม
ก็เหมือนฉันกับเธอที่โกรธกัน เป็นเพียงเราตั้งสายไม่เท่ากัน
รู้ว่ารักเธอแค่รู้ว่ารักกัน แต่แล้วก็ขัดกันทุกที
ค่อยค่อยดู ค่อยค่อยดึง ค่อยค่อยคลึงถ้าสายมันหย่อนไป
อย่าไปดึงจนตึงจนขาดปึ๋งไป อันนี้ก็คงจบกัน
อย่าระแวง แต่ระวัง ค่อยค่อยยั้งให้หัวมันผ่อนคลาย
อย่าให้ดึงจนเพลินจนพลาดขาดไป แค่เรายอมให้กันหน่อย
ตึงไปไป หย่อนหน่อยหน่อย มันตึงไปก็ไม่ดี
ตึงไปไป หย่อนหน่อยหน่อย มันยานไปก็ไม่ดี
ค่อยค่อยดู ค่อยค่อยดึง ค่อยค่อยคลึงถ้าสายมันหย่อนไป
อย่าไปดึงจนตึงจนขาดปึ๋งไป อันนี้ก็คงจบกัน
อย่าระแวง แต่ระวัง ค่อยค่อยยั้งให้หัวมันผ่อนคลาย
อย่าให้ดึงจนเพลินจนพลาดขาดไป แค่เรายอมให้กันหน่อย
ค่อยค่อยดู ค่อยค่อยดึง ค่อยค่อยคลึงถ้าสายมันหย่อนไป
อย่าไปดึงจนตึงจนขาดปึ๋งไป อันนี้ก็คงจบกัน
อย่าระแวง แต่ระวัง ค่อยค่อยยั้งให้หัวมันผ่อนคลาย
อย่าให้ดึงจนเพลินจนพลาดขาดไป แค่เรายอมให้กันหน่อย
