เดินดินและกินข้าวแกง ทุกวันไม่เปลี่ยน
ไม่ได้ฝันจะเดินบนพรมโรยดอกไม้
บางวันอิ่มดี บางทีหิวโซทนได้
ชีวิตขึ้นลงคงเดิม อย่างใครเค้าทุกคน
อยู่ดีสบายไม่เดือดร้อน ทะเยอทะยานไม่ค่อยเป็น
มองไกลๆ ไม่ค่อยเห็น ตั้งใจกับวันที่มีอยู่พอแล้ว
แม้มีไม่มากเท่าไร ก็มีไม่น้อยไปกว่าใคร
และพอจะทำให้ฉันไม่เคยคิดมากมาย
ถึงมีไม่เท่าคนอื่น ก็ไม่เคยฝืนไปแข่งใคร
ขาดแคลนอะไร แต่ใจที่มีนั้นเหลือเฟือ
มีกินก็กิน ไม่มีก็ทนเอาหน่อย
ก็ค่อยๆ ทยอยทำไปไม่เดือดร้อน
ใครแซงก็แซงเปิดทางให้เขาไปก่อน
นอนพักเก็บแรงเดินทาง ไม่นานก็ถึงเอง
อยู่ดีสบายไม่เดือดร้อน ทะเยอทะยานไม่ค่อยเป็น
มองไกลๆ ไม่ค่อยเห็น ตั้งใจกับวันที่มีอยู่พอแล้ว
แม้มีไม่มากเท่าไร ก็มีไม่น้อยไปกว่าใคร
และพอจะทำให้ฉันไม่เคยคิดมากมาย
ถึงมีไม่เท่าคนอื่น ก็ไม่เคยฝืนไปแข่งใคร
ขาดแคลนอะไร แต่ใจที่มีนั้นเหลือเฟือ
ถึงมีไม่เท่าคนอื่น ก็ไม่เคยฝืนไปแข่งใคร
ขาดแคลนอะไรแต่ใจที่มีนั้นเหลือเฟือ
