บ้านหนูอยู่ไกล ออกไปทางทิศเหนือ
ขาดคนจุนเจือเอาใจใส่
พ่อหนูทำงาน หนักเกินคนจะทนไหว
ก็ล้มป่วยไปตามวัยชรา
หนูจึงต้องมา…เล่าเรื่องชีวิต
ที่พรหมลิขิต
ขีดแตกต่างกันไป
แม่หนูจากไป ด้วยวัยห้าสิบสอง
หนูนั่งร่ำร้องแทบขาดใจ
พี่สาวอยู่กรุง สุขทุกข์ สักเพียงไหน
พี่อยู่แสนไกลไม่ส่งข่าวเลย
หนูคิดถึงพี่
ใช่เราเท่านั้นที่ยังทุกข์ทน อยู่บนโลกนี้
จะเดินหลีกหนีปัญหาไปใยเล่าเออ
อย่างเช่นหนูน้อยที่รอบ้างสิ่งของเธอ
พ่อหายป่วย พี่กลับมา
อันเราทุกคนต้องมีจุดหมาย
อันเราทุกคนต้องมีปัญหา
ของมีค่าใดๆ ถ้าหากว่าเราต้องการได้มา
ไม่มีหรอกหนา จะได้มาอย่างง่ายดาย
เพื่อนเอยไม่มีทาง
อันเราทุกคนต้องมีจุดหมาย
อันเราทุกคนต้องมีปัญหา
ของมีค่าใดๆ ถ้าหากว่าเราต้องการได้มา
ไม่มีหรอกหนา จะได้มาอย่างง่ายดาย
เพื่อนเอยไม่มีทาง
คนเราทุกคนอยู่ได้ด้วยฝัน
ถึงเธอกับฉันต้องจากกันไกล
เส้นทางชีวิตไปกันไม่ได้ ก็ไม่ต้องไป
ก็ไม่ต้องเดิน…
ด้วยกัน
