ภาพที่เธอเดิน หมุนผ่านตาไป
ใจโดนทำร้ายหายใจติดขัด
ผู้คนมากมายแต่คล้ายดังโดดเดี่ยว
ชีวิตหนึ่งเดียวไร้ไยดีต่อ
เคยคิดว่ามี เพียงเราในชีวิต
ใครเล่าจะคิดจะมีวันพรากจาก
ฟูมฟายลงเกือกกลิ้ง ร่ำร้องกับหมอน
ตีอกชกตัวร่ำร้องตะโกนก้อง
นี่ความเข้มแข็งสุดท้ายที่ฉันจะแสดงต่อเธอ
นั่นคือความเข้มแข็งที่จะแสดงความอ่อนแอออกมา
ให้เธอเห็นน้ำตา ให้เธอได้รู้ว่า ฉันอ่อนแอปานใด
ฟูมฟายลงเกือกกลิ้ง ร่ำร้องกับหมอน
ตีอกชกตัวร่ำร้องตะโกนก้อง
นี่ความเข้มแข็งสุดท้ายที่ฉันจะแสดงต่อเธอ
นั่นคือความเข้มแข็งที่จะแสดงความอ่อนแอออกมา
ให้เธอเห็นน้ำตา ให้เธอได้รู้ว่า ฉันอ่อนแอปานใด
ฉันเดินเวียนวน เข้าออกในห้องนั้น
ที่เคยอยุ่กัน ฉันทนไม่ได้
และไม่เหลียวหลังหันกลับมาใหม่
