ลืมตานั่งมองนาฬิกา เวลาเจ็ดโมงเช้า
มันเป็นเวลาที่ทุกวัน เธอโทรปลุกฉันให้ตื่น
มันยังคงชินกับทุกสิ่ง ที่เคยมีความหมาย
ตั้งแต่ที่เธอมาทิ้งไป ใจมันก็ช้ำเกินกว่าจะฝืน
ทุกวันก็วันใหม่ๆ ฉันต้องเจอกับเรื่องราวเก่าๆ
ยังมีน้ำตา ยังต้องเสียใจ
ความปวดร้าวยังคอยหลอกหลอนเรื่อยมา
ฟังเพลงอะไรไปเรื่อยเปื่อย น้ำตาก็รินไหล
ทำไมข้างในมันว่างเปล่า มันช่างเงียบเหงาเหลือเกิน
จะทำยังไงให้เรื่องเก่า มันจางมันเลือนหาย
รอวันที่มันจะลบไป ไม่ต้องติดข้างในใจของฉัน
ทุกวันก็วันใหม่ๆ ฉันต้องเจอกับเรื่องราวเก่าๆ
ยังมีน้ำตา ยังต้องเสียใจ
ความปวดร้าวยังคอยหลอกหลอนเรื่อยมา
นอนยังละเมอ ต้องคิดถึงเธอไปนานเท่าไรทำไมไม่ลืมซักที..
แม้ทุกวันก็วันใหม่ๆ ฉันต้องเจอกับเรื่องราวเก่าๆ
ยังมีน้ำตา ยังต้องเสียใจ
ความปวดร้าวยังคอยหลอกหลอนเรื่อยมา
ฉันต้องทนทุกข์ทรมาน เพราะเรื่องเดิมยังทิ่มแทงในใจ
ยังคงรักเธอ ยังคงฝังใจ
ต้องปวดร้าวต่อไปจนถึงเมื่อไร
