พลัดพรากไกลคู่
เมื่ออยู่เดียวกลุ้มอุรา
ประหนึ่งชีวา ให้จาบัลย์
ช้ำอื่นหมื่นแสน ไม่แม้นระกำช้ำนั่น
เจ็บระบม เหมือนคมเคียวฟัน
เจ็บเจียนตาย โถยังรำพัน
เรียกแต่จอมขวัญ โปรดหันมาหา
พี่อาดูร โถคุณจากลา
โอ้เราคล้าย คนเจ้าน้ำตา
ความหลังที่ผ่านมา พี่ลืมไม่ได้
ตรงนั้นที่พี่เคยหอม
ตรงนั้นดมดอมลูบไล้
ตรงนั้นเจ้าทำให้หวั่นไหว
แต่เจ้าลาร้างไปเศร้า
ยิ่งดึกยิ่งดื่นทุกคืนเหงา
ห่วงแต่นงเยาว์ ขวัญเรียมเอย
ไม่หลับกลับกับหมอง
พี่นอนเศร้า แม้เงาไม่ปานเลย
โอ้ว่าปากหนอปาก
เคยบอกรักมากไม่จากเลย
แต่กลับเฉยเมยดั่งเจตนา
โอ้ว่าใจหนอใจ
มันช้ำมันชอก จนระอา
ทุกวันเต็มตื้นกลืนน้ำตา
โลกสร้างฉันให้เธอมาฆ่า
แก้วตาคงสาสมใจ
รักเอยเจ้าเลยจากไกล
เจ็บระกำช้ำเท่าไหร่
โหยร่ำไห้เหลือคณา
จะกล่าวอำลา แม้ห่างกานดา พี่ยอมตาย
