ดึกแล้ว... ไล่ตัวเองให้ไปนอน
หยุดยอกย้อนตัวเองสักที ฟุ้งซ่านทำไม
ดึกแล้ว... เดี๋ยวก็ชินก็ผ่านไป
แค่นอนเหงาเดียวดาย ไม่มีเธอเหมือนเดิม
เปลี่ยนจากกลางวัน กลายเป็นอีกคนไปเลย
แค่ฟ้ามืดลงเท่านั้น
อวดเก่ง ทำเป็นเข้มแข็งอยู่ได้ไม่นาน
ก็ต้านทานไม่ไหว
เก่งนักใช่ไหม กลางวันทำเป็นเก่งนัก...
แล้วทำไมไม่พัก แล้วทำไมไม่นอน
เก่งนักใช่ไหม แล้วทำไมต้องเหงา
แล้วทำไมต้องทุกข์ทน คิดกังวลมากมาย...
เก่งจริง ต้องไม่เป็นอะไร
แต่ทำไมแพ้กลางคืนอย่างนี้
ไม่รู้...ว่าทำไมต้องอ่อนแอ...
แค่ยอมรับในการเปลี่ยนแปลง แค่ไม่มีใคร
อยากฝืน...ไม่ให้ใจมืดตามไป...
แต่ไม่รู้ทำไม แพ้กลางคืนทุกที
เปลี่ยนจากกลางวัน กลายเป็นอีกคนไปเลย
แค่ฟ้ามืดลงเท่านั้น
อวดเก่ง ทำเป็นเข้มแข็งอยู่ได้ไม่นาน
ก็ต้านทานไม่ไหว
เก่งนักใช่ไหม กลางวันทำเป็นเก่งนัก...
แล้วทำไมไม่พัก แล้วทำไมไม่นอน
เก่งนักใช่ไหม แล้วทำไมต้องเหงา
แล้วทำไมต้องทุกข์ทน คิดกังวลมากมาย...
เก่งจริง ต้องไม่เป็นอะไร
แต่ทำไมแพ้กลางคืนอย่างนี้
เก่งนักใช่ไหม กลางวันทำเป็นเก่งนัก...
แล้วทำไมไม่พัก แล้วทำไมไม่นอน
เก่งนักใช่ไหม แล้วทำไมต้องเหงา
แล้วทำไมต้องทุกข์ทน คิดกังวลมากมาย...
เก่งจริง ต้องไม่เป็นอะไร
แต่ทำไมแพ้กลางคืนอย่างนี้
