ก่อนตะวัน ลับแนวเหลี่ยมภูผา
หมอกจางตา ฟ้าร่วมกันท้าทาย
ขุนเขายิ่งใหญ่ ทางเดินห่างลับไกล
บุกเดินไปไม่เคยหวั่น
เขาสูงล้ำค้ำฟ้าตระหง่าน
เหล่าภัยพาล คืบคลานเป็นเงา
ยิ่งสูงยิ่งหนาว ยอดเขายังห่าง
อยู่บนทาง นึกหวั่น นึกพรั่น ความหนาว
เขาสูงล้ำค้ำฟ้าตระหง่าน
เหล่าภัยพาล คืบคลานเป็นเงา
ยิ่งสูงยิ่งหนาว ยอดเขายังห่าง
อยู่บนทาง นึกหวั่น นึกพรั่น ความหนาว
เปรียบคนเรา เหมือนดั่งขึ้นภูเขา
ฝ่าไปเอา หมายตัวเราก้าวไกล
สูงๆ ขึ้นไป ใครจะอยู่ข้างเรา
กิเลสยุเย้าให้ปีนป่าย
ไร้มิตรแท้ ถึงแม้ยิ่งใหญ่
ใหญ่เกินไป ไม่มีใครเอา
ยิ่งสูงยิ่งหนาว ยิ่งเหงายิ่งห่าง
อยู่บนทาง นึกหวั่น นึกพรั่น ความหนาว
