โลกนี้นี่ดู ยิ่งดูยอกย้อน เปรียบเหมือนละคร
ถึงบทเมื่อตอนเร้าใจ บทบาทลีลาแตกต่างกันไป
ถึงสูงเพียงใดต่างจบลงไปเหมือนกัน
เกิดมาต้องตาย ร่างกายผุพัง
ผู้คนเขาชัง คิดยิ่งระวังไหวหวั่น
ต่างเกิดกันมาร่วมโลกเดียวกัน
ถือผิวชังพรรณ บ้างเหยียดหยามกันเหลือเกิน
โลกนี้คือละคร บทบาทบางตอน
ชีวิตยอกย้อน ยับเยิน
ชีวิตบางคนรุ่งเรืองจำเริญ แสนเพลิน
เหมือนเดินอยู่บนหนทางวิมาน
โลกนี้นี่ดู ยิ่งดูเศร้าใจ
ชั่วชีวิตวัย หมุนเปลี่ยนผันไปเหมือนม่าน
เปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ
ครั้นแล้วไม่นาน ปิดม่านเป็นความเศร้าใจ
โลกนี้นี่ดู ยิ่งดูเศร้าใจ
ชั่วชีวิตวัย หมุนเปลี่ยนผันไปเหมือนม่าน
เปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ
ครั้นแล้วไม่นาน ปิดม่านเป็นความเศร้าใจ
