เคยเป็นคนอยู่ได้คนเดียว ไม่เคยจะนอนเหงาใจ
ไม่เคยเรียกร้องใครๆ ให้มาเฝ้าคอยดูแล
เคยเป็นคนที่ไม่เคยแคร์ ว่าใครจะอยู่หรือว่าไป
แต่มันดูเปลี่ยนไปตั้งแต่เจอเธอ
มองดวงดาวก็ทำให้เหงาในใจ
ไม่รู้ว่าเป็นอะไรได้แต่คิดถึง
ที่คิดถึง เพราะรักเธอใช่ไหม
ที่อ่อนไหว ง่ายดายหรือเพราะรักเธอจริงๆ
ก็ไม่เคยรู้ตัว ก็มันยังไม่ชิน
สับสนวุ่นวายในใจ จนหลับไม่ได้จริงๆ
เคยเป็นคนที่รักตัวเอง มากเกินที่จะรักใคร
ไม่เคยคิดมากเกินไป ไม่เคยไม่เป็นมาก่อน
มันกังวลไม่เป็นอันนอน ถ้าหากไม่อยู่ใกล้ๆเธอ
ทำไมต้องอยากเจอแต่เธอไม่รู้
มองดวงดาวก็ทำให้เหงาในใจ
ไม่รู้ว่าเป็นอะไรได้แต่คิดถึง
ที่คิดถึง เพราะรักเธอใช่ไหม
ที่อ่อนไหว ง่ายดายหรือเพราะรักเธอจริงๆ
ก็ไม่เคยรู้ตัว ก็มันยังไม่ชิน
สับสนวุ่นวายในใจ จนหลับไม่ได้จริงๆ
ทุกคืนต้องคอยเป็นห่วง ว่าหลับหรือยัง
อย่างนี้ใช่ไหมคือความรัก
อย่างนี้นั้นแปลว่าฉันรักเธอใช่ไหม
ก็อยากจะรู้
ที่คิดถึง เพราะรักเธอใช่ไหม
ที่อ่อนไหว ง่ายดายหรือเพราะรักเธอจริงๆ
ก็ไม่เคยรู้ตัว ก็มันยังไม่ชิน
สับสนวุ่นวายในใจ จนหลับไม่ได้จริงๆ
