คงจะไกลถ้าไม่มีใคร
ทำให้การเดินทางมีความหมาย
คงจะไกลจนเกินกำลัง
เพียงลำพังก็คงไม่ผ่านพ้น
บนถนน ที่แสนไกล มีบางครั้งวกวน
มีสุขทุกข์ ในผู้คน และวันที่ใจสับสน
เธอยังไหวหรือไม่ที่มาด้วยกัน
เธอยังไหวหรือไม่ที่จะไปกับฉัน
นับไปจากนี้ ไม่มีใครรู้ หนทาง ของเรา
เธอจะพร้อมพบอะไรที่รอหรือเปล่า
เธอจะคิดถึงอะไรที่จากมาไหม
เพราะวันพรุ่งนี้ ฉันเองไม่รู้ ไม่เลย
คงจะดีถ้ายังมีเธอ คอยประคองเวลาที่ใจล้า
คงจะดีถ้ายังมีเรา เดินด้วยกันในวันที่หลงทาง
บนถนน ที่แสนไกล ยังเหนื่อยล้า เหลือเกิน
เป็นห่วงเธอ ที่ร่วมเดิน ในวันที่ไกลจุดหมาย
เธอยังไหวหรือไม่ที่มาด้วยกัน
เธอยังไหวหรือไม่ที่จะไปกับฉัน
นับไปจากนี้ ไม่มีใครรู้ หนทาง ของเรา
เธอจะพร้อมพบอะไรที่รอหรือเปล่า
เธอจะคิดถึงอะไรที่จากมาไหม
เพราะวันพรุ่งนี้ ฉันเองไม่รู้ ไม่เลย
เราเคยไปด้วยกันในวันที่ฝนมา
เราเคยทนด้วยกันจนเช้าวันที่ฝนซา
ยังไงก็ยังยืนยัน ยังคงจำได้แจ่มได้ชัดทุกครา
คำว่าเรามันทำให้ใจยังไม่ลบลง
คำว่าเรามันทำวันนี้ให้มีเรื่องราว
ยังไงถ้าเรายังไปกัน
ยอมไม่ว่าจะเกิดอะไร พร้อมเจอ
พรุ่งนี้เป็นแบบไหน
หนทางแบบไหนช่างมัน ไม่กลัว
