คืน..ที่มืดมน ในความสับสนของเมืองใหญ่
ชายผู้เดียวดาย ในใจเหม่อลอยและทุกข์ทน
ใจ..ที่ดิ้นรน กับความหวังที่แสนริบหรี่
เขามองดูผู้คนด้วยไมตรีแต่ชีวิตของเขาดูอ่อนล้า
ชาย..ผู้หิวโซ ในตาฝ้าฟางและหมองมัว
มอง..รอบรอบตัว มีใครสักคนที่เห็นใจ
เมือง..ที่วุ่นวาย กลับเสมือนรกร้างว่างเปล่า
เขาเอนกายข้างทางที่ทอดยาว ปล่อยชีวิตของเขาลงสู่พื้น
จะมีใครรู้ ว่าหนทางที่เวียนวน
โลกอันสับสนกับสังคม ของคนเมือง
เมือง..ที่รุ่งเรือง แต่ชีวิตเล็กเล็กมากมาย
ซุกตัวลงเพื่อรอรับวันใหม่ ให้ชีวิตของเขาดีกว่านี้
คืน..ที่มืดมน ในความสับสนของเมืองใหญ่
ชาย..ผู้เดียวดาย ยังคงขดตัวที่ข้างทาง
ตา..ที่ฝ้าฟาง รอคอยให้คืนนี้พ้นไป
คืน..ที่โหดร้าย จบสิ้นไปเสียที
จากเขาไปเสียที เพียงแค่พอเห็นวันใหม่
ก่อนเขาสิ้นแรง..ก่อนเขาสิ้นใจ..ในค่ำคืนที่มืดมน
