เดินเรื่อยเปื่อย ไม่มีจุดหมาย ไม่มีใคร เข้ามาข้องเกี่ยว
อยู่กับตัวเรา เดินเหงาคนเดียว กับทางลดเลี้ยว ลัดเลาะลำพัง
เป็นเหมือนเรือ ที่ลอยล่องไป สิ้นจุดหมาย สิ้นไปทุกอย่าง
ไม่มีวิญญาณ ใจนั้นเจือจาง กับความเลือนลาง กับฝันวันเก่า
สิ่งดีดี ที่เคยอยู่ ก่อนเคยมี ในใจ
ถูกบางคนเขาพรากไป ไม่เหลืออะไรในใจให้พอมีหวัง
คงเหลือเพียง แค่คนหนึ่งคน ที่ยังทน ก้าวเดินทนอยู่
กับมีดวงตา เพียงเพื่อทนดู และทนรับรู้ ความผันแปรไป
สิ่งดีดี ที่เคยอยู่ ก่อนเคยมี ในใจ
ถูกบางคนเขาพรากไป ไม่เหลืออะไรในใจให้พอมีหวัง
เดินเรื่อยเปื่อย ไม่มีจุดหมาย หมดเปลวไฟ ไร้ความสว่าง
หมดกำลัง ไขว่คว้าตามทาง อยู่อย่างอ้างว้าง เพราะเขาคนเดียว
หมดกำลัง ไขว่คว้าตามทาง อยู่อย่างอ้างว้าง เพราะเขาคนเดียว
