ถ้าใจใครเป็นกังหันลม ที่มีอารมณ์คอยโบกพัด
คงมีชีวิตที่อึดอัด ที่ต้องคอยหมุนและอ่อนไหว
เมื่อตอนที่รักใครสักคน ไม่อาจจะทนเพียงเฝ้ามอง
จิตใจมันเหมือนยังลอยล่อง และก็ไม่รู้ ต้องทำอย่างไร
เกิดลมร้อนร้อน ที่พัดหัวใจให้รักดังใจจะขาด
กังหันหัวใจไม่อาจ ต้านแรงลมไหว
จิตใจรุ่มร้อน คิดถึงทุกวัน ก็เพราะรัก มากเกินไป
ยิ่งทุกข์เมื่อยิ่งไม่ได้อยู่ใกล้กัน
ถ้าใจใครเป็นกังหันลม ที่มีอารมณ์คอยโบกพัด
คงมีชีวิตที่อึดอัด ที่ต้องคอยหมุนและอ่อนไหว
เมื่อไรชิงชังใครสักคน ยิ่งเป็นศัตรูยิ่งสำคัญ
จิตใจมันพร้อมคอยห้ำหั่น แต่ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไร
เกิดลมร้อนร้อน ที่พัดหัวใจ ให้นึกชิงชังตลอด
กังหันหมุนวนด้วยความ เกลียดชังนักหนา
จิตใจรุ่มร้อน นึกถึงทุกวัน ก็เพราะแสนชังน้ำหน้า
ยิ่งทุกข์เวลา ที่มาอยู่ใกล้กัน
ไม่อยากจะเป็นกังหันลม ที่มีอารมณ์คอยโบกพัด
ช่างเป็นชีวิตที่อึดอัด ที่ต้องคอยหมุนและอ่อนไหว
ไม่อยากต้องรักหรือต้องเกลียด
ต้องแบกอารมณ์เท่าเท่ากัน
จะบวกจะลบก็สำคัญ จะเกลียดจะรักไปเพื่ออะไร
ก็แค่จะขอไม่รักใครมาก และไม่เกลียดใคร
