กาลครั้งนานมา มีคนมากมาย มองดูฟ้าพบดาวที่สวยพร่างพราย
อยากไขว่คว้าลงมาให้เธอได้ครอบครอง เพื่อเป็นของขวัญ
แสดงความรักจริงใจที่ฉันมีต่อเธอ
ไม่มีสิ่งใดที่มีค่าและสวยเลิศเลอ
เท่ากับดวงดาวดวงนี้ ที่ฉันให้เธอ
ทุกคนต่างคิดต่างคนก็คิดจะเอาดวงดาวมาให้เธอ
ทุกคนไขว่คว้าดวงดาวเพื่อให้ได้มา
ตะเกียกตะกาย ขึ้นไปเพื่อจะตามหา
ไม่เคยสงสัยว่าดาวที่ลอยเต็มฟ้า
จะมีไหมนะสักวันที่มันจะหายแล้วมันจะหมดไป
เมื่อทุกคนต้องการ ทุก ๆ คนหมายปอง
แต่เมื่อทุกคนครอบครอง แล้วเป็นอย่างไร
สุดท้ายไม่เหลือสิ่งใดให้ใครได้ชม ท้องฟ้าวันนี้ไร้ดาวที่คอยส่องแสง
ไม่เหลืออะไรให้คนรุ่นหลังได้ชื่นได้ชม วันนี้ไม่มีดวงดาวแล้ว
ใช่แล้วดวงดาวเป็นของทุกคน
อย่ามัวแต่นึกถึงแต่ประโยชน์ของส่วนตน
ของสาธารณะมีไว้ให้ทุก ๆ คน ไว้ได้ชื่นได้ชม
ไม่ใช่เด็ดดม แล้วทิ้งไปตามใจ
ใคร ๆ ก็รู้ดวงดาวนั้นมีค่า
แสดงความรักอะไรที่มันสำคัญกว่า
อย่าไปหวั่นไหวลุ่มหลงในภาพลวงตา
คิดดี ๆ วัตถุหรือจะมีค่ามากมายกว่าจิตใจ
เมื่อทุกคนต้องการ ทุก ๆ คนหมายปอง
แต่เมื่อทุกคนครอบครอง แล้วเป็นอย่างไร
สุดท้ายไม่เหลือสิ่งใดให้ใครได้ชม ท้องฟ้าวันนี้ไร้ดาวที่คอยส่องแสง
ไม่เหลืออะไรให้คนรุ่นหลังได้ชื่นได้ชม วันนี้ไม่มีดวงดาวแล้ว
ไม่เหลืออะไรอีกแล้วท้องฟ้าที่เคยสดใส
มันนี้มันพลันเปลี่ยนไป ไม่เหลือดวงดาวให้ดูแล้ว
ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว พวกเรานะเอาไปหมดแล้ว
ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว โลกเราไม่เหลืออะไรแล้ว
