มาเมืองอุบล ยามที่ลมฝนหอบเมฆผ่านผัน
ลมหนาวโบกโบยกระชั้น แผ่นดินอีสานลดอุณหภูมิ
ยามแลงน้ำมูล หมอกขาวจูนพูน
คลี่สายปกคลุม คิดฮอดมือน้อยนุ่มนุ่ม
ที่อ้ายเคยกุม เมื่อหลายเดือนผ่าน
เขาสร้างเขื่อนขันฑ์ กั้นลำน้ำที่เคยเอื่อยไหล
แม่มูลถูกล่ามโซ่ไว้ บ่ต่างจากใจของอ้ายคือกัน
คิดฮอดหลายหลาย เลยเดินทางไกล
มาตามใจฝัน คนที่ร้อยสายใยผูกพัน
มัดใจอ้ายนั้นด้วยคำว่าฮัก งานแห่เทียนพรรษา
น้องยังเคยพากินก๋วยจั้บอุบล แก่งตะนะยามห่มลมฝน
เปียกปอนสองคนแต่อุ่นใจนัก เวลาความสุขน้อยนิด
เพราะภารกิจ พาให้อ้ายพลัดพราก
ได้ข่าวน้องเดี๋ยวนี้ทำงานหนัก อยู่หน้าเครื่องจักร
โรงงานอุตสาหกรรม มาเมืองอุบล
ในยามที่คนเคยฮักอยู่ไกล เบอร์โทรที่เคยให้ไว้
ทุกครั้งโทรไป ปิดเครื่องประจำ
สามทุ่มกว่าแล้ว ผืนน้ำวาวแวว
ในแสงเดือนวาม ฝากแม่มูลคุ้มครองคนงาม
แล้วสิมายามปีหน้าฟ้าใหม่ งานแห่เทียนพรรษา
น้องยังเคยพากินก๋วยจั้บอุบล แก่งตะนะยามห่มลมฝน
เปียกปอนสองคนแต่อุ่นใจนัก เวลาความสุขน้อยนิด
เพราะภารกิจ พาให้อ้ายพลัดพราก
ได้ข่าวน้องเดี๋ยวนี้ทำงานหนัก อยู่หน้าเครื่องจักร
โรงงานอุตสาหกรรม มาเมืองอุบล
ในยามที่คนเคยฮักอยู่ไกล เบอร์โทรที่เคยให้ไว้
ทุกครั้งโทรไป ปิดเครื่องประจำ
สามทุ่มกว่าแล้ว ผืนน้ำวาวแวว
ในแสงเดือนวาม ฝากแม่มูลคุ้มครองคนงาม
แล้วสิมายาม ปีหน้าฟ้าใหม่
