กี่ความคิดถึง เขียนลงตรงเส้นขอบฟ้า
ตั้งแต่แฟนอ้ายจากลา ค่ำแลงมานั่งเจ่าเฝ้าคอย
เฝ้าเติมความหวัง ลงแป้นไม้ฮังข้างเถียงนาน้อย
ข้อความจากใจคนคอย ณโพนต้นข่อยฝากไปถึงเจ้า
ฟังเสียงลมพัดไผ่ ส่งแรงใจไปเยี่ยมยามถามข่าว
ข้อความจากเถียงนาน้อย ข้างโพนต้นข่อย
หม่องเคยสัญญาเฮา คนอยู่ทางนี้ยังฮักภักดีคือเก่า
สู้กับความเหงา รอเจ้าหวนทวนทาง
ขึ้นรถทัวร์สู่รั้วโรงงาน สู้เพื่อฝันครอบครัวน้องนาง
ไปขอแบ่งค่าแรงนำเขา เห็นใจน้องเจ้าบอกอ้ายให้รอจั๊กหว่าง
ห่างกันไกลย่านมีใครแทรกกลาง โทรหากันบ้างหากน้องมีเวลา
ย่ำค่ำแลงมาเขียดจ่านา มันฮ้องนำ
ใจอ้ายคึดล่ำหล่ำ น้องบ่รับสายวันนี้อ้ายโทรหา
ได้ยินเสียงหัวใจของอ้ายบ่ เฝ้าแต่รอร้อรอเบิ่งใจน้องหล่า
ข้างโพนต้นข่อยอ้ายย่านเจ้าลืมวาจา ย่านหนุ่มโรงงานม้างคำสัญญา
ถึงเทียวฝากข้อความหา วันละเกือบเป็นร้อย
เถียงนาน้อยลมวอยอ้อยอิ่ง เถียงนาน้อยลมวอยอ้อยอิ่ง
กลัวน้องเจ้าหวั่นไหว กลัวใจเจ้าบ่นิ่ง
คือลมต้องบักนุ่นปลิว ลอยลับลิ่วบ่เห็นไหง่หายโต
ย่านยามเห็นเบอร์โชว์ บ่รับสายพี่ชายจ้อย
คนคอยน้อยใจคิดหนัก บ่อยครั้งที่ฝากข้อความบ่นตัดพ้อ
ขอโทษน้องหล่า ถ้ากวนใจเจ้าหนอ
ว่างยามใด๋ โทรหาอ้ายแหน่ได้บ่
ยามใดอ้ายท้อ หลูโตนอ้ายหน่อย
แป้นเถียงนาน้อย มีแต่ฮอยขี้ถ่านไฟ
ข่าวพาดหัวปิดตัวโรงงาน ห่วงเจ้านั้น สิเป็นตายร้ายดี
หากเขาปิดกิจการ ให้คืนเมือบ้านงานให้เฮ็ดพอมี
ฟ้าฝนเป็นใจปีนี้ข้าวราคาดี สิโทรตามน้องนี้มาคืนสัญญากกข่อย
เถียงนาน้อยลมวอยอ้อยอิ่ง เถียงนาน้อยลมวอยอ้อยอิ่ง
กลัวน้องเจ้าหวั่นไหว กลัวใจเจ้าบ่นิ่ง
คือลมต้องบักนุ่นปลิว ลอยลับลิ่วบ่เห็นไหง่หายโต
ย่านยามเห็นเบอร์โชว์ บ่รับสายพี่ชายจ้อย
คนคอยน้อยใจคิดหนัก บ่อยครั้งที่ฝากข้อความบ่นตัดพ้อ
ขอโทษน้องหล่า ถ้ากวนใจเจ้าหนอ
ว่างยามใด๋ โทรหาอ้ายแหน่ได้บ่
ยามใดอ้ายท้อ หลูโตนอ้ายหน่อย
แป้นเถียงนาน้อย มีแต่ฮอยขี้ถ่านไฟ
