ไกลโพ้น มันไกลเหลือเกิน
เรายังหลงเดินไม่มีจุดหมาย
เวิ้งว้างสายตา ภายใต้ตะวันสีแดง
ทั้งร้อนทั้งแรงกับลมร้อนผ่าว
พบเห็นแต่ทราย ทอดยาวไปตามเส้นทาง
ด้วยตาที่แสนเลือนลาง เห็นเงาบางอย่างไกล ๆ
เหมือนท้องทะเล ปรากฎอยู่เหนือพื้นทราย
เหมือนพื้นละลายด้วยไอร้อนแดด
เห็น ๆ อยู่ไกล หัวใจมีแรงกลับคืน
กัดฟันลุกขึ้นยืน ฝืนใจตะเกียกตะกาย
ไกลโพ้น มันไกลเหลือเกิน
เรายังหลงเดินไม่มีจุดหมาย
แต่มันเป็นสิ่งลวงตาเท่านั้น
สิ่งปลอม ๆ สิ่งลวง ๆ ที่หลอนสายตา
ไม่มีทาง ไม่มีวันไขว่คว้า
เมื่อมันเป็นเพียงภาพลวงตา
ที่แท้ทุกอย่าง ก็เหลือเพียงแต่ผืนทราย
เวิ้งว้างหัวใจ ทนอยู่ภายในสังคม
ที่หลงชื่นชมกับความสวยงาม
พบเห็นผู้คน ที่คอยดิ้นรนไขว่คว้า
ตกอยู่ในห้วงมายา ทะเลคอนกรีดในเมือง
ไกลโพ้น มันไกลเหลือเกิน
เรายังหลงเดินไม่มีจุดหมาย
แต่มันเป็นสิ่งลวงตาเท่านั้น
สิ่งปลอม ๆ สิ่งลวง ๆ ที่หลอนสายตา
ไม่มีทาง ไม่มีวันไขว่คว้า
เมื่อมันเป็นเพียงภาพลวงตา
ที่แท้ทุกอย่าง ไม่ใช่ความสุขแท้จริง
ไกลโพ้น มันไกลเหลือเกิน
เรายังหลงเดินไม่มีจุดหมาย
ไกลโพ้น มันไกลเหลือเกิน
เรายังหลงเดินไม่มีจุดหมาย
ไกลโพ้น มันไกลเหลือเกิน
เรายังหลงเดินไม่มีจุดหมาย
