มันเป็นอะไร ที่ยังทรมาณ
มันเป็นอะไร ที่ยังคงร้าวรานใจ
ตั้งแต่วัน ที่คนคนนั้นไป
ก็ไม่อาจหักห้ามใจ ได้แต่เสียใจเรื่อยมา
ทั้งที่รู้ หากเรายังร่วมทาง
ทั้งชีวิต ก็คงมีแค่น้ำตา
ยังจะหวัง ให้ใครคนนั้นมา
กลับมาหามาย่ำยีให้เจ็บช้ำหรืออย่างไร
ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมเสียดาย
คนที่ร้าย ๆ คนหนึ่ง ที่ไม่เคยจริงใจ
ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมไม่จำ
เคยเจ็บและช้ำเจียนตาย ถูกทำลายหัวใจ
ไม่รู้ทำไม ไม่รู้ทำไม ยังหวังให้เป็นเหมือนเดิม
นึกไม่ถึง ว่ามันทรมาณ
นึกไม่ถึง ว่ามันทำให้ร้อนใจ
เพียงแค่คนหนึ่งคนที่เสียไป
จำมาทำให้หัวใจ ต้องอ่อนล้าต้องอ่อนแรง
ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมเสียดาย
คนที่ร้าย ๆ คนหนึ่ง ที่ไม่เคยจริงใจ
ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมไม่จำ
เคยเจ็บและช้ำเจียนตาย ถูกทำลายหัวใจ
ไม่รู้ทำไม ไม่รู้ทำไม ยังหวังให้เป็นเหมือนเดิม
