นึกถึงความหลังเมื่อครั้งที่ยังเยาว์วัย
คิดถึงสมัยเมื่อครั้งก่อน
เราเคยกอดคอหยอกล้อเล่าเรียนกินนอน
ไม่เคยเดือดร้อนเรื่องใดใด
แกมีพ่อรวยรวยศักดิ์ชั้น แกรวยกว่ากันตั้งมากมาย
เราเป็นเพื่อนกันไม่แบ่งชั้น จนรวยนั้นไม่เป็นไร
ใครอีกเล่าหนา ที่จะหาได้อย่างนี้ มีใคร
อย่างแกนี้ไม่มีเหมือน นี่แหละเพื่อน จริงใจ
เพื่อนเอย เพื่อนเอ๋ย เพื่อนเอย
เวลาผ่านไปเปลี่ยนไปสู่วัยการงาน
สองเราเท่านั้นไม่เคยเปลี่ยน
เคยเป็นอย่างไรก็เป็นอย่างในวัยเรียน
ไม่มีผิดเพี้ยนสักนิดเดียว
มีแกเท่านั้นคอยช่วยกัน ในยามที่กันไม่มีใคร
แกคอยทุ่มเทคอยบอกทาง ให้ความหวังกำลังใจ
ใครอีกเล่าหนา ที่จะหาได้อย่างนี้ มีใคร
อย่างแกนี้ไม่มีเหมือน นี่แหละเพื่อน จริงใจ
เพื่อนเอย เพื่อนเอ๋ย เพื่อนเอย
พอกันเปลี่ยนไปสบายใหญ่โตจริงจัง
ซึ่งแกก็หวังให้เป็นอยู่
เป็นดังที่คิดชีวิตมั่นคงสวยหรู
ถ้าแกได้รู้คงชื่นใจ
แกมาจากไปตายจากพลัน ดังความฝันที่เหี้ยมโหด
แกไปที่ใดได้โปรดฟัง กันยังหวังได้พบแก
ใครอีกเล่าหนา ที่จะหาได้อย่างนี้ มีใคร
อย่างแกนี้ไม่มีเหมือน นี่แหละเพื่อน จริงใจ
เพื่อนเอย เพื่อนเอ๋ย เพื่อนเอย
