โอ้เด้ ล่ะหนอ อ้ายเอ๋ย
เราเท่ากัน ตรงไหน แค่ไหน
เมื่อไรทีเราเท่ากัน จงบอกมา
พวกท่านอยู่บนก้อนเมฆ
วิเศษบนฟ้า เคยมองลงมาบ้างไหม
เมื่อท่านอิ่ม เราหิวเราอด
มาอวดครวญ แค่ให้เห็นใจ
รอมานาน จนดูว่าใกล้
อดตายอย่างหมาโทรมโทรม
เดินขบวน เราชวนกันมา
ท่านปิดกลอนใส่หน้า ไม่อยากมาพบ
พวกท่านจบลงบนฟูกบนพรม
ท่านชื่นชม ช่วยเหลือเจือจาง
เราเท่ากัน ตรงไหน แค่ไหน
เมื่อไรทีเราเท่ากัน จงบอกมา
พวกท่านอยู่บนก้อนเมฆ
วิเศษบนฟ้า เคยมองลงมาบ้างไหม
โอ้ ๆ ๆ เด้อนางเดอ เด้อนายเดอ
มันอุกมันอั่งหัวใจแท้
มันแหลกมันแหงหลายที่ดิน
สิเฮ็ดสิกินกะบ่มีนำเพิ่น
หลวงเพิ่นกะลุกกะไล่ออก
เพิ่นบอกว่าการพัฒนาสิเข้ามา
ซีวิตสิดีขึ้น
แม่กะคอย กะหายจ้อย หายจ้อย
บ่เห็นหมาตัวใด๋มาซอย
ที่ดินทำกินสุดท้าย
ปู่ยาตายายพลิกฟื้นเป็นดอกเป็นผล
ไถดำทำนาเลี้ยงคน
วันนี้อับจนเจ้านายไล่เราออกไป
ท่านสั่งให้เปลี่ยนอาชีพจากทำนา
ไปทำประมง ส่งเสริมเกษตร ยิ่งส่งยิ่งจน
หาปลาไม่พอจะกิน ลูกหลานหนีหน้าเข้ากรุง
หางานหาเงินหาทำ
บ้างเป็นกรรมกร เด็กเสริฟ เด็กปั้ม
บ้างก็ทำกระหรี่หากิน ส่งเงินมาเลี้ยงที่บ้าน
เราเท่ากัน ตรงไหน แค่ไหน
เมื่อไรทีเราเท่ากัน จงบอกมา
พวกท่านอยู่บนก้อนเมฆ
วิเศษบนฟ้า เคยมองลงมาบ้างไหม
เราเท่ากัน ตรงไหน แค่ไหน
เมื่อไรทีเราเท่ากัน จงบอกมา
พวกท่านอยู่บนก้อนเมฆ
วิเศษบนฟ้า เคยมองลงมาบ้างไหม
โอ้ ๆ ๆ หนอหล่ะหนอ ๆ ๆ
เจ้านายกลั่นแกล้ง
จักผิดจักดีผ่านมา เพิ่นกะด่าคือเก่า
เป็นเจ้าเป็นนายเป็นคน นักผู้ปกครอง
กดหัวประชาชนคือเก่า
ลืม เพิ่นลืม ๆ เพิ่นเป็นข้ารับใช้ประชาชน
เพิ่นอยู่ได้กะเพราะภาษีของหมู่ข้อย
เพิ่นลืม เพิ่นลืมแล้ว ลืมเมิดแล่ว ลืมเมิดแล่ว
ลืม ลืมประชาชน
เจ้านายเอย อย่าลืม อย่าลืมประชาชนเด้อครับ
