ฉันคือประชาชน ต้องอดทนได้ทุกอย่าง
แม้นปัญหามันคับคั่ง ประเดประดังอยู่ในใจ
ฉันคือประชาชน ต้องห้อยโหนทุกวันวี่
รถเมล์มันล้นปรี่ ร้อนสิ้นดีก็ต้องทน
ฉันคือประชาชน ผู้ดิ้นรนทุกเช้าค่ำ
เหงื่อไคลมันไหลฉ่ำ หน้าก็ดำตัวก็เหนียว
ฉันคือประชาชน ที่ผอมโซเหมือนซังหญ้า
อยู่ตามทุ่งตามป่า ไร้ราคาค่าควรมอง
ฉันคือประชาชน ไม่ใช่คนที่มีเกียรติ
ไปไหนต้องละเอียด ค่อย ๆ เหยียดค่อย ๆ เงย
ฉันคือประชาชน ไม่เหมือนคนที่ยิ่งใหญ่
ไปไหนคนก็ไหว้ เอามือไขว้หว่างขา
ฉันคือประชาชน ไม่ใช่คนมีอำนาจ
ไม่เคยคิดไม่เคยคาด จะผูกขาดประเทศไทย
เป็นไพร่พล ประชาชนก็คือเบี้ย
แล้วก็โดนเขี่ย แบบลิ่วล้อในหนังจีน
เป็นไพร่พล ประชาชนก็คือเบี้ย
แล้วก็โดนเขี่ย แบบลิ่วล้อในหนังจีน
