ตรงมุมนี้มีเรา ที่ไม่เคยจะเผยใจกับใคร
ว่าหน้าต่าง ไม่ไกล เปิดทิ้งไว้
เพื่อรอใคร ใครสักคนนึง จากท้องฟ้าไกล
รออยู่ทุกวันไป ไม่มีเลยสักเสียงที่ตอบมา
ว่าจะส่งสักคนมาให้ฉันได้เมื่อไหร่
หรือต้องรอไป ด้วยรอยน้ำตาที่มี
หลับไปกับตัวเอง (ไม่มีใคร)
ทุกๆ วันเข้านอนพร้อมตัวเอง
อยู่มันเอง (ต้องทนเหงา)
ชีวิตคงไม่มีใครอีกเหมือนเคย
ยามเมือเหงาที่ไร ถามใจตัวเอง
เมื่อไหร่ใจจะเจอ ใครเค้าซักคนที่รักแค่ฉัน
ถามน้ำตาจนหลับ ไปทุกๆ คืน
คืนอันแสนยาวนาน ที่ผ่านมากับโลกอันเงียบงัน
ที่หน้าต่างก็มี ใจของฉันที่ว่างเปล่า
ที่เต้นช้าลง ที่เต้นอ่อนแรงทุกที
หลับไปกับตัวเอง (ไม่มีใคร)
ทุกๆ วันเข้านอนพร้อมตัวเอง
อยู่มันเอง (ต้องทนเหงา)
ชีวิตคงไม่มีใครอีกเหมือนเคย
ยามที่เมื่อเหงาที่ไร ถามใจตัวเอง
เมื่อไหร่ใจจะเจอ ใครเค้าซักคนที่รักแค่ฉัน
ถามน้ำตาจนหลับ ไปทุกๆ คืน
หลับไปกับตัวเอง (ไม่มีใคร)
ทุกๆ วันเข้านอนพร้อมตัวเอง
อยู่มันเอง (ต้องทนเหงา)
ชีวิตคงไม่มีใครอีกเหมือนเคย
ยามที่เมื่อเหงาที่ไร ถามใจตัวเอง
เมื่อไหร่ใจจะเจอ ใครเค้าซักคนที่รักแค่ฉัน
ถามน้ำตาจนหลับ ไปทุกๆ คืน
ยามที่เมื่อเหงาที่ไร ถามใจตัวเอง
เมื่อไหร่ใจจะเจอ ใครเค้าซักคนที่รักแค่ฉัน
ให้ไม่ต้องนอนหลับกับแค่ตัวเอง
