ตอนยังเล็ก ตัวยังเล็ก ใครๆ ก็คิด ใครๆ ก็เห็นว่า
ไอ้ตัวฉันที่เล็ก ๆ นั้นมันเป็นแค่เด็ก
บอกให้เป็นเรียนหนังสือ บอกให้ไปท่องหนังสือ
บอกว่าเราไม่มีสิทธิ์หือ เพราะเรามันเป็นแค่เด็ก
วันเสาร์-อาทิตย์ก็นั่งท่อง ไอ้พวกผู้ใหญ่ก็นั่งจ้อง
ขยับเป็นต้องโดนบ้อง ให้กลับไปท่องหนังสืออีก
เมื่อไหร่ที่ฉันเริ่มใหญ่ เมื่อถึงตอนนั้นเมื่อไหร่
ฉันคงจะทำอะไรอะไรได้มากกว่านี้อีก
จนมาถึงวันนี้ วันที่ฉันตัวโตเท่านี้ ทุกคนก็ยังคงชี้
ว่าฉันคนนี้น่ะแค่เด็ก ไม่ต้องไปคิด
ไปฝัน จะทำอย่างนี้อย่างนั้น
แถมยังจะตะบี้ตะบัน บอกว่าตัวฉันนั้นยังเล็ก
บอกว่าให้ทำตามที่สอน และไม่ต้องมายอกย้อน
ยังคงคอยสั่งสอน เหมือนตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก
อยากบอกให้รู้เอาไว้ โปรดปล่อยตัวฉันไปได้ไหม
ฉันอยากจะทำอะไรอะไร ข้างนอกลูกกรงเหล็ก
เมื่อไหร่ จะได้เป็นตัวฉันซะที
เมื่อไหร่ จะได้ทำอย่างที่ฉันต้องการก็ใคร
ก็ใครกันที่ทำให้ฉันเป็นอย่างนี้
เมื่อไหร่ ชีวิตฉันเกิดมาเพื่อใคร
