ปล่อยเวลาให้มันเสียไปเปล่าเปล่า ให้มันผ่านไป
เบื่อตัวเองที่ยังต้องมาแหวกว่ายเวียนวน แล้วก็ไม่ไปไหน
เสียเวลากับเรื่องโกหก หลอกลวงอีกนานสักแค่ไหน
แล้วเมื่อไรจะพบทางออกให้ตัวเอง ก่อนที่ต้องจมลงไป
ดิ่งลงไป จมใต้ท้องทะเลแห่งความทุกข์ ไม่มีทางหลุดพ้น
ดิ่งลงไป ดูจะยิ่งมืดดำหากถลำลึกลงไปกว่านี้
คงไม่มีทางจะหวนคืนมา คืนสู่ท้องฟ้าเบื้องบนที่ใสสว่าง
อยู่กับความเงียบงันมืดมนคนเดียว ไม่เคยเปลี่ยนแปร
ปล่อยตัวเองว่ายวนไปตามกระแสในใจ ใจที่มันปวดร้าว
เหลือกำลังจะว่ายจะแหวกต่อไป หมดแรงจะไปไหว
ขอโอกาสให้ฉันยืนหยัดอีกสักหน ก่อนที่ต้องจมลงไป
ดิ่งลงไป จมใต้ท้องทะเลแห่งความทุกข์ ไม่มีทางหลุดพ้น
ดิ่งลงไป ดูจะยิ่งมืดดำหากถลำลึกลงไปกว่านี้
คงไม่มีทางจะหวนคืนมา คืนสู่ท้องฟ้าเบื้องบนที่ใสสว่าง
ที่เป็นทางออก ออกจากนรกที่อยู่ในใจ
เวลาที่เหลืออยู่ไม่เท่าไรหรอก
อย่าปล่อยให้ฉันจมดิ่งลงไป
อยู่กับความหนาวเย็นมืดดำ อยู่กับความว่างเปล่า
อยู่กับใจที่มันปวดร้าว ที่ไม่มีทางหาย
อยู่อย่างคนไม่มีจุดยืน อยู่อย่างคนใกล้ตาย
อยู่อย่างทรมานเรื่อยไป อยู่อย่างคนเสียศูนย์
อยู่กับความเงียบงันมืดมนคนเดียว ไม่เคยเปลี่ยนแปร
ปล่อยตัวเองว่ายวนไปตามกระแสในใจ ใจที่มันปวดร้าว
เหลือกำลังจะว่ายจะแหวกต่อไป หมดแรงจะไปไหว
ขอโอกาสให้ฉันยืนหยัดอีกสักหน ก่อนที่ต้องจมลงไป
ดิ่งลงไป จมใต้ท้องทะเลแห่งความทุกข์ ไม่มีทางหลุดพ้น
ดิ่งลงไป ดูจะยิ่งมืดดำหากถลำลึกลงไปกว่านี้
คงไม่มีทางจะหวนคืนมา คืนสู่ท้องฟ้าเบื้องบนที่ใสสว่าง
ไม่มีทางไป ไม่มีทางไป...
ไม่มีทางไป ไม่มีทางไป ไม่มีทางไป
ไม่มีทางไป ไม่มีทางไป ไม่มีทางไป
ไม่มีทางไป ไม่มีทางไป ไม่มีทางไป
